"Ne güzel bir fikir", "harika bir karar almışsın", "çok güzel olmuş" gibi onay cümlelerini duymak bizi çok iyi hissettirir öyle değil mi? Ancak şimdi alacağınız kararlarda şöyle bir düşünmenizi istiyorum. Her kararınızın ardından bu sözleri sıklıkla duyma ihtiyacında mısınız?

Eğer öyleyse biraz onay bağımlılığından bahsetmek istiyorum bu hafta sizlere. Aslında onaylanmak insani bir ihtiyaçtır. Fakat bu ihtiyaç fazlalaştığında bir problem haline dönüşebilir.

Şayet  aldığımız kararlarımızdan emin olamıyor bir başkasının onaylamasına ihtiyaç duyuyor, istediğimiz yanıtı alamayınca da kaygılanmaya başlıyor, kararlarımızdan şüphe duyuyorsak tehlike çanları çalmaya başlıyor demektir. Bazı yetişkinler için bu onay ihtiyacı öylesine yoğundur ki giydiği kıyafetten, yediği yemeğe kadar birilerine danışma ve onay alma ihtiyacı içine girebilirler. En ufak bir olumsuzluk karşısında fazlasıyla rahatsızlık hissedebilirler. Bu nedenle ortamlarını onay ihtiyacını sağlayacak şekilde değiştirebilirler. Yakın ilişkilerinde daima "sen ne düşünüyorsun?" "sence ne yapmam gerek", "hangisi sence daha iyi olur" gibi cümleleri kullanmayı tercih ederler ve karşı tarafın yorulmasına da neden olabilirler. Hata yapmaktan fazlasıyla korktukları için yeni şeyler denemekten kaçınırlar.

Peki bu onay ihtiyacı neden olur?

Bu onay ihtiyacının zamanla bir bağımlılığa dönüşmesinin sebebi çocukluk döneminde saklı olabilir. Ebeveynlerinden yeterince takdir görmemiş, onay almamış, attığı her adımda eleştirilmiş çocuklar, yetişkinlik döneminde onay bağımlılığının esiri olabilirler. Ya da bir başka açıdan bakacak olursak da çocukluk döneminde aşırı ve gereksiz onaylanmış, geliştirilmesi gereken becerileri göz ardı edilmiş, çocuğunun yaşadığı sorunlarda daima karşı tarafı suçlamış, çocuklarına hiç sorumluluk vermeyen ebeveynler de bu onay bağımlılığının temelini atmış olabilirler.

Onay bir ihtiyaçtır ancak kişinin kendine verdiği onay çok daha büyük bir özgürlüktür. Kişinin istek ve arzularını tanıması, verdiği kararların arkasında durabilmesi, hatalı veya doğru kararlarının sorumluluğunu alabilmesi benlik gelişiminin temelidir. Sevdiğimiz ve kararlarımızı şefkatle karşıladığımız günler dilerim.

Sevgiler...