* İlk başta sol göz kapağım düştü. Tabii ki beklemiyordum. Birkaç doktora gittim. Kimse bulamadı. Hep yanlış teşhisler kondu. Sonunda MS teşhisi konuldu. Yıllar süren yorgunluktan kaynaklanıyor. Yıllarca hep ayakta kalmaktan öyle bir şeyle karşılaştım. 3-4 aydır öyle bir süreçteyim. Dikkat etmem gerekiyor. * Eskiden haftanın 5-6 günü sahne yapıyordum. Şu an 2 güne düşürdüm. Sağlığıma kavuşana kadar fazla sahne yapmayacağım. * Teşhis konulduğunda çok üzüldüm. Hâlâ üzülüyorum. Düşünün 2 yaşında bir çocuğunuz var ve onunla oynayamıyorsunuz. Sarılamıyorsun, öpemiyorsun, koşamıyorsun onunla... Kötü bir şey yani. * Yürümekte zorlanıyorum. Günüm günümü tutmuyor. Bir gün bakıyorsun çok iyiyim, bir gün çok kötüyüm. Bir gün kalkıyorum hiçbir şey yok, bir gün uyanıyorum kalkamıyorum. * Ağrım var ama inşallah önümüzdeki ay Küba'ya gideceğim. Kaslarım için. Doktorumla konuştum 'tamam gidebilirsin' dedi. * Gülüyorum, konuşuyorum ama içim ağlıyor. Ağrım çok. Sahneye çıkınca her şeyi unutuyorum. İnsanların enerjisi bana yansıyor. Ekibim 'sen hasta değilsin' diyor. Sahne bitince 'beni taşıyın, arabaya götürün' diyorum. * Fazla bir şey kafaya takmaman lazım. Pozitif olmak lazım. bir şekilde ayakta durmam gerekiyor. Ailem var, çocuğum var. Stresten uzak durmak lazım. Bir şekilde bir yerde patlıyorsun... * İsyan etmedim. Ben buna şükrediyorum. Duyuyorum, gözlerim görüyor. Bizden daha kötü insanlar var. Korkmuyorum. Önümüdeki aylarda hiçbir şeyim kalmayacak diye kendi kendimi teselli ediyorum belki de...