Efeler'in İstiklal Mahallesi'nde yaşayan Süleyman ve Keziban Yıldırım (66) çiftinin 3 çocuğundan en küçüğü Ramazan Yıldırım, işitme ve zihinsel engelli olarak dünyaya geldi. 4 yaşında yürümeye başlayan, ancak tek başına kendi ihtiyaçlarını karşılayamayan Yıldırım'a ailesi 29 yıldır, bir bebek gibi özenle bakıyor, altına bezini bağlayıp, yemeğini yediriyor. Süleyman Yıldırım, yürümeyi seven oğlunu mutlu etmek için 25 yıldır her akşam elinden tutup, 2 kilometre birlikte yürüyor. Pazarcılık yapan Serdar Yıldırım da işinden fırsat buldukça kardeşi Ramazan Yıldırım'ın yanına gelerek, onunla ilgileniyor ve haftanın bir günü onunla yürüyerek vakit geçiriyor.
'EN ÇOK GEZMEYİ SEVİYOR'
Engelli oğlu Ramazan'ın üzerine titreyen baba Süleyman Yıldırım, "Yıllarca, inşaatlarda ustalık yaptıktan sonra emekli oldum. Ramazan, doğuştan zihinsel engelli olarak dünyaya geldi. Tedavisi için uğraştık ama çaresi olmadı. Bir bebek gibi bakıyoruz. En çok gezmeyi seviyor. Eğer yürüyüş yapmazsa sinirleniyor, canı çok sıkılıyor. Birlikte her gün 2 kilometre yürüyoruz. Kendi evladımız, ömür boyu bakacağız. 4 yıl yürüyemedi, yatalak oldu, sonra hep yürümeye başladı. 25 yıldan beri de hep yürürüz. Her ihtiyacını biz görüyoruz. Devlet bize evde bakım ücreti veriyor. Kendi maaşımla da takviye ediyor, oğlumun ihtiyaçlarını karşılıyorum" dedi.
'ÖMRÜMÜZ YETTİĞİNCE BAKACAĞIZ'
Ömürlerinin yettiğince oğullarına bakacaklarını belirten anne Keziban Yıldırım da, "Ramazan ile çocuk gibi uğraşıyoruz. Daha önceki yıllarda huzurevine yatırmak istediler, kabul etmedik. Kendimiz, elimizden geldiği kadar bakarız diye düşündük. Sinirlendiği zaman tülbendimi atıp, saçımı çeker. Yapacak bir şey yok, bu şekilde ona bakacağız" diye konuştu.
