Kuyucak'ın Horsunlu Mahallesi'nde yaşayan 7 çocuk, 36 torun sahibi Fatma Varol, gençlik yıllarında çeyizindeki dikiş makinesi ile yakınlarına kıyafetler ve mahallesindeki genç kızların gelinliklerini dikti. Gelinlik genç kızların terzisi haline gelen Fatma Varol, 1997 yılında eşinin ölümünün ardından aynı dikiş makinesiyle bu kez evde bez bebekler, çeşitli hayvan figürlerinden oluşan oyuncaklar yapmaya başladı. Varol'un yapıp, torunları ve çevresindeki komşularının çocuklarına hediye ettiği bu oyuncaklar çok beğenildi. Beğeniler, siparişe dönüştü. Siparişlerin artmasıyla evinin bir odasını atölyeye çeviren Fatma Varol, diktiği oyuncaklardan elde ettiği gelirle, bisküvi, lokum, simit alıp, çevresindekilere 'hayır' olarak dağıtıyor. Öğrencilik yıllarında resminin iyi olduğunu belirten Fatma Varol, "Eşimin vefatından sonra, dikişe ve resme olan yatkınlığımda, çocukluğumda yaptığım bez bebekleri geliştirdim. Uzun yıllar çobanlık yapıp, otlattığım hayvanlardan esinlenerek, çeyizlik dikiş makinem ile diktiğim bez bebeklerin yanı sıra koyun, inek, deve, kuş gibi çeşitli hayvan figürlerinden oluşan oyuncaklar da dikmeye başladım. Yaptığım oyuncaklar beğenilince de kimseyi kırmayıp, isteyenlere diktim. Oyuncaklarla çocukları hem sevindirdim, hem onlara hatıra bıraktım. Sipariş üzerine diktiğim haftada 1- 2 oyuncağı da 30 ile 50 lira arasında değişen fiyatlara satıp, kazandığım parayı hayır işlerinde harcıyorum" dedi. 'YAPTIĞIM BU İŞ, YAŞAMA TUTUNMAMI SAĞLIYOR' Oyuncaklarda tel, çeşitli parça kumaşlar, pamuk ve elyaf kullandığını belirten Fatma Varol, şöyle konuştu: "Önce telden yapacağım oyuncağın iskeletini hazırlıyorum. Ardından kumaş parçalarından o iskelete uygun kıyafet dikip, giydiriyorum. Sonrasında içini elyaf ve pamukla dolduruyorum. 60 yıllık dikiş makinem ile haftada 2 oyuncak dikiyorum. Ancak, artık eskisi gibi değil. Elim titriyor. Zor da olsa oyuncak dikmeye devam ediyorum. Yaptığım bu iş, benim yaşama tutunmamı sağlıyor. Elimden geldiğince oyuncak dikmeye devam edeceğim. Her oyuncağa bir isim veririm. Mesela diktiğim bir deveye 'Sarımaya' ismi vermiştim. Yine diktiğim bir gelin - damada, 'Zerrin' ve 'Hasan' isimlerini vermiştim. Diktiğim bu oyuncaklar, benim çocuğum gibi. Bu oyuncakları hediye ettiğim çocukların yüzündeki mutluluğu görünce, bütün yorgunluğum gidiyor." Sebahattin Varol da, annesinin evlerinin üst katında kız kardeşi ile birlikte kaldığını belirterek, "Yaşamını bu yaptığı oyuncaklarla devam ettiriyor. Yaptığı bu oyuncaklar onu hayata bağlıyor. Onlarla mutlu oluyor. Annemle ve yaptığı şeylerle gurur duyuyorum. Zaten içinde var olan bir şeydi. Yaptığı oyuncaklarla torunlarını sevindiriyor. Bu yaşında kendi ihtiyacını kendisi görüyor" diye konuştu.